دانلود فول آلبوم مهستی

افتخار دَدِه‌بالا با نام هنری مهستی (زاده ۲۵ آبان ۱۳۲۵ – درگذشت ۴ تیر ۱۳۸۶) خواننده ایرانی موسیقی سنتی و مردمی و پاپ ایرانی بود. از او با نام‌هایی چون بانوی آواز گل‌ها و دل‌ها یاد می‌شود.[۲] وی کمی پیش از انقلاب از ایران خارج شد، ابتدا به بریتانیا و سپس برای همیشه به آمریکا رفت و تا زمان مرگ در آن کشور زندگی می‌کرد. بیشتر آثاری که او پس از انقلاب اجرا کرد در قالب ترانه‌های پاپ سنتی و مردمی هستند. مهستی خواهر هایده، خوانندهٔ معروف ایرانی بود.

زندگی‌نامه

مهستی با نام اصلی افتخار دده‌بالا- در ۲۵ آبان ۱۳۲۵ در تهران، خیابان ایران (خیابان عین الدوله)، زاده شد.پدر وی محمد دده‌بالا و مادرش زینت بلغاری بودند. پرویز یاحقی استعداد خوانندگی او را در نوجوانی کشف کرد. خواهر او هایده نیز یکی از بزرگ‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ سنتی ایران است. پرویز یاحقی صدای او را در یکی از مجلس‌ها به‌طور اتفاقی می‌شنود و بسیار به صدایش علاقه‌مند می‌شود و وی را به خوانندگی و موسیقی تشویق می‌کند. اکبر گلپایگانی در مصاحبه ای عنوان می‌کند که هایده و مهستی را او آموزش داده و سپس به آهنگسازان معرفی کرده‌است. هایده از مهستی بزرگ‌تر بود اما او به علت تجرد، زودتر از خواهر خود پا در وادی هنر گذاشت. وی نام هنری خود را از مهستی گنجوی شاعر معروف ایرانی برگرفت.

کاملترین فول آرشیو مهستی

شروع کار مهستی در سن ۱۹ سالگی در برنامه گلها شماره ۴۲۰ و با خواندن ترانه‌ای به نام آن که دلم را برده خدایا ساختهٔ بیژن ترقی در سبک موسیقی کلاسیک ایرانی بود اما پس از طی زمان و همراه با گرایش عمومی برای موسیقی پاپ به خصوص در دوران پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران آهنگ‌هایی نیز در این سبک اجرا نمود نخستین کار وی در این زمینه ترانه بچه نشو ای دل ساخته جهانبخش پازوکی بود.

قبل از انقلاب همسر اول مهستی پس از مدتی زندگی با او عاشق فیروزه خواننده کوچه بازاری و از مهستی جدا و با فیروزه ازدواج کرد. مهستی علاقه زیادی به همسرش داشت و با این اتفاق بسیار غمگین شد ترانه‌های بیا خونه. بازیچه و سرانجام دلقک خطاب به کورس ناظمیان توسط مهستی خوانده شد ولی پس از مدتی با همسر دومش ازدواج کرد. مهستی دو بار ازدواج کرد و سرانجام هر دو ازدواج طلاق بود.

از ازدواج اول با کورس ناظمیان صاحب دختری به نام سحر ناظمیان است. ازدواج دوم او با بهرام سنندجی صاحب کارخانهٔ کفش بود. او از تنها دختر خود یعنی سحر دو نوه دختری به نام‌های ناتاشا و ناتالی داشت.

جوایز

در سال ۲۰۰۵ میلادی، آکادمی جهانی هنر، ادبیات و رسانه از وی برای بیش از ۴۰ سال فعالیت در زمینه موسیقی سنتیومردمی و پاپ ایرانی تقدیر به عمل آورد و به وی نشان شیر طلایی اهدا گردید.

از او با احتساب گل‌های رنگارنگ حدود چهل آلبوم برجای مانده‌است.[۷]مردمی بودن و و شرکت در بسیاری از کارهای عام‌المنفعه و همچنین برخورد صمیمانه وی با مردم در کنسرتها باعث علاقه زیاد مردم به وی بود که باعث شد نسلهایی که بعد از مرگ وی به دنیا آمده بودند تا به امروز وی و و ترانه‌های اورا به خوبی بشناسند و از آن‌ها استقبال کنند.

منبع : ویکی پدیا